Les puces rêvent de s'acheter un chien et les riens rêvent de ne plus être pauvres. Ils rêvent d'un jour magique où la chance tomberait du ciel, en une pluie durea mais la chance n'est pas tombée hier; elle ne tombera pas aujourd'hui, ni demain, ni jamais, pas même en petite bruine. Les ries ont leur démanger, ils peuvent toujours se lever du pied droit ou commencer l'année avec un balai neuf.
Les riens: enfants de personne à qui rien n'appartient.
Les riens: les aucuns, les inexistés, ceux qui courent en vain, ceux qui se tuent à vivre, les mal pris, éternellement mal pris:
Qui ne sont pas, même s'ils sont.
Qui ne parlent pas une langue, mais un dialecte.
Qui n'ont pas de religion, mais des superstition.
Qui ne sont pas artistes, mais artisans.
Qui n'ont pas de culture, mais un folkore.
Qui ne sont pas des êtres humains, mais des ressources humaines.
Qui n'ont pas de visage, mais des bras.
Qui n'ont pas de nom, mais un numéro.
Qui ne figurent pas dans l'histoire du monde, mais dans les pages des faits divers
Les riens qui valent encore moins que la balle qui les tue.
----------------------------------
Οι πλούσιοι ονειρεύονται να αγοράσουν ένα σκυλί και οι "τιποτένιοι" ονειρεύονται να μην είναι φτωχοί. Ονειρεύονται εκείνη τη μαγική ημέρα όπου η τύχη θα έπεφτε από τον ουρανό σαν δυνατή βροχή. Όμως η τύχη δεν έπεσε ούτε εχθές, ούτε θα πέσει αύριο, ούτε ποτέ, ούτε καν σαν ελαφριά ψιχάλα.
Τους "τιποτένιους" τίποτε δε τους ενοχλεί. Μπορούν κάθε μέρα να σηκώνονται γεμάτοι ζωή και να ξεκινάνε την κάθε χρονιά με την καλύτερη διάθεση.
Οι "τιποτένιοι": είναι παιδιά ανθρώπου που τίποτα δε του ανήκει.
Οι "τιποτένιοι": είναι ο κανένας, οι ανύπαρκτοι, αυτοί που μάταια τρέχουν, αυτοί που σκοτώνονται για να ζήσουν, οι μπλεγμένοι, οι αιώνια μπλεγμένοι.
Αυτοί που δεν υπάρχουν, αν και είναι εκεί.
Αυτοί που δε μιλούν μια γλώσσα, αλλά μία διάλεκτο.
Αυτοί που δεν πιστεύουν σε θρησκείες, αλλά σε δεισιδαιμονίες.
Αυτοί που δεν είναι καλλιτέχνες, αλλά τεχνίτες.
Αυτοί που δεν έχουν πολιτισμό να δώσουν, αλλά μόνο λαογραφία.
Αυτοί που δεν είναι ανθρώπινα όντα, αλλά ανθρώπινοι πόροι.
Αυτοί που δεν έχουν όνομα, αλλά αριθμό.
Αυτοί που καμία παγκόσμια ιστορία δε τους αναφέρει, αλλά εμφανίζονται μόνο σε σκόρπιες σελίδες νέων.
Αυτοί που αξίζουν λιγότερο, ακόμη και από τη σφαίρα που θα τους σκοτώσει.
Eduard Galeano | Le livre des étreintes
(Το βιβλίο των εναγκαλισμών)
εκδ. Lux, 2012
μετάφραση: Το άλογο με τα κεράσια
